dissabte, 29 de març del 2008

Cantares

Vaig aprendre aquesta cançó a l'escola, i em va impactar profundament, i encara ara trenta anys més tard, em ve al cap sovint.

Quan necessito forces, quan pateixo per alguna persona estimada, quan vull sortir-me'n, quan vull mirar endavant, quan penso som-hi que no ha estat res, quan vull dormir i demà serà un altre dia, quan els nervis no em deixen concentrar a la feina, quan vull no pensar en res, quan vull que un instant sigui etern... Aquesta lletra i aquesta melodia em porten simplement tranquil·litat. La petjada catòlica em fa "resar" d'aquesta manera.




Cantares
Todo pasa y todo queda,
pero lo nuestro es pasar.
pasar haciendo caminos,
caminos sobre el mar.


Nunca persequí la gloria,
ni dejar en la memoria
de los homres mi canción;
yo amo los mundos sutiles,
ingrávidos y gentiles,
como pompas de jabón.


Me gusta verlos pintarse
de sol y grana, volar
bajo el cielo azul,temblar
súbitamente y quebrarse...


Nunca perseguí la gloria.


Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.


Al andar se hace camino
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.


Caminante no hay camino
sino estelas en la mar...


Hace algún tiempo en ese lugar
donde hoy los bosques se visten de espinos
se oyó la voz de un poeta gritar
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..." .


Golpe a golpe, verso a verso...
Murió el poeta lejos del hogar.
Le cubre el polvo de un país vecino.
Al alejarse le vieron llorar.
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..." .


Golpe a golpe, verso a verso...
Cuando el jilguero no puede cantar.
Cuando el poeta es un peregrino,
Cuando de nada nos sirve rezar.
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..." .
Golpe a golpe, verso a verso





3 comentaris:

Anònim ha dit...

Es que el mestre Serrat va saber donar la melodia addient a aquest poema.

:-)

Bon cap de setmana guapa!!!!

Anònim ha dit...

Un poema molt bonic, sí senyora!

Anònim ha dit...

Sento haver-ho de dir, però ja ha arribat la resolució del Tribunal Suprem, i aquesta ha fallat en contra del recurs presentat per la Junta de l'Ateneu Santboià. Avui és un dia trist.
Gràcies pel teu suport
Una abraçada
Lourdes